ENVER ERDEM

TÜRKİYE BÜYÜK MİLLET MECLİSİ BAŞKANLIĞINA

Elâzığ ilimizdeki şeker pancarı üreticilerinin içinde bulundukları durumun incelenmesi ve karşılaştıkları sorunların giderilmesi amacıyla Anayasa’nın 98 ve İç Tüzük’ün 104-105’inci maddeleri gereğince bir Meclis araştırması açılmasını arz ve teklif ederiz. 26/3/2012

1) Enver Erdem                                                        (Elâzığ)

2) Oktay Vural                                                          (İzmir)

3) Meral Akşener                                                      (İstanbul)

4) Ali Uzunırmak                                                      (Aydın)

5) Yusuf Halaçoğlu                                                   (Kayseri)

6) Muharrem Varlı                                                    (Adana)

7) Ahmet Duran Bulut                                               (Balıkesir)

8) Hasan Hüseyin Türkoğlu                                       (Osmaniye)

9) Ali Öz                                                                  (Mersin)

10) Sadir Durmaz                                                     (Yozgat)

11) Mesut Dedeoğlu                                                  (Kahramanmaraş)

12) Emin Çınar                                                         (Kastamonu)

13) Adnan Şefik Çirkin                                              (Hatay)

14) Lütfü Türkkan                                                     (Kocaeli)

15) Ahmet Kenan Tanrıkulu                                       (İzmir)

16) Sümer Oral                                                         (Manisa)

17) Murat Başesgioğlu                                              (İstanbul)

18) Celal Adan                                                         (İstanbul)

19) Ali Halaman                                                       (Adana)

20) Mehmet Erdoğan                                                 (Muğla)

Gerekçe

Elâzığ ilimizde şeker pancarı üretimi, ciddi bir potansiyele sahip olmasına rağmen son zamanlarda, şeker pancarı üretimi ile uğraşan çiftçilerin karşılaştıkları sorunlar, uygulanan kotalar ve şeker fabrikasının özelleştirilmesi sebebiyle üretim çok düşmüş ve giderek yok olmak noktasındadır.

Elâzığ da 1980’li yıllarda, 50 bin dekarlık alanda ekim yapılıp, 350-400 bin ton şeker pancarı üretilip işletilirken, 6.500 çiftçi şeker pancarı üretimi ile uğraşıyordu. 2009 yılında uygulanan kota 200 bin ton, taahhüt edilen 150 bin ton, çiftçi sayısı 2.513, şeker pancarı ekilen köy sayısı 77; 2010 yılında kota 200 bin ton, taahhüt edilen 128 bin ton, çiftçi sayısı 1.921, köy sayısı 68; 2011 yılında kota 210 bin ton, taahhüt 150 bin ton, çiftçi sayısı 1.753, köy sayısı 65 ve 13 bin hektarlık alanda ekim yapılmıştır.

Son yıllarda şeker pancarı üretimi ile uğraşan çiftçi sayısı ciddi bir şekilde azalmıştır. Elâzığ Şeker Fabrikası’nın özelleşmesi ile 2012 yılı için taahhüt edilen üretim gerçekleşmeyecek ve ilimiz ekonomisi ciddi manada zarar görecektir.

Şeker pancarı ürününün, sadece şeker üretiminde kullanıldığı düşünülmemelidir. Şeker pancarından elde edilen yaş ve kuru küspe hayvancılık için önemli bir yem olarak kullanılmakta, şeker pancarı üretiminin azalması hayvancılığı da olumsuz etkilemektedir.

Uygulanan kota sebebiyle çiftçiler ektikleri alandan fazla üretim olmaması için dua eder duruma gelmişlerdir. Çünkü taahhüt ettikleri miktarın üzerinde üretim yaptıklarında, taahhüt fazlası üretim için yan fiyatına alım yapılacak ve parası 6 ay sonra ödenecektir.

Girdi fiyatlarının artması, mazot ve gübre desteklerinin yeterince sağlanmaması, enerji borcu nedeniyle sularının kesilmiş olmasından çiftçiler, taahhüt ettikleri üretimi gerçekleştirememiş ve fabrika avukatları vasıtasıyla icraya verilmişlerdir. Çiftçilerin yanlış uygulamalardan dolayı üretim yapamadıkları ve geçim sıkıntısı içinde olmaları yetmiyormuş gibi şimdi de icrayla uğraşmaktadırlar.

Ayrıca şeker pancarı, geleceğin yakıtı olarak bilinen biyoetanol üretiminde kullanabilecek temel ham maddelerden birisi olması yanında, yüksek oranda endüstriyel girdiler (gübre, ilaç, mekanizasyon vb.) kullanımı gerektiren bir bitkidir. Bu nedenle yan sektörlerin gelişmesi açısından da en fazla destek sağlayan önemli bir tarımsal üründür.

İlimizde şeker pancarı üretimi, yaklaşık 60 bin insanı dolaylı olarak etkilemektedir. Şeker pancarı üretimi yapamayan ve köyünde geçinemeyen çiftçiler şehir merkezine göç etmekte ve sosyal hayata uyum sağlayamamaktadır. Bu durum çarpık kentleşmeye ve işsizliğin artmasına sebep olmaktadır.

Üretiminden tüketimine kadar en fazla istihdam sağlayan şeker sektörü ülkemizde son yıllarda yeterince desteklenmemektedir. Üretimde kullanılan girdi fiyatlarında enflasyonun kat kat üzerinde artış olurken, şeker pancarı alım fiyatları yıldan yıla azalmıştır.

2000 yılında 100 ton şeker pancarı üreten bir çiftçi, bir traktör alırken, 2011 yılında 100 ton şekerpancarı üreten bir çiftçi ancak masraflarını ve işçiliğinin karşılığını alabilmektedir.

Elâzığ ilimizde, şeker pancarı üretiminin tekrar eski seviyelerine getirilmesi için, çiftçilere mazot, gübre, ilaç ve tohum destekleri verilmeli, şeker fabrikası yeni teknoloji ile donatılmalı, şeker pancarı işleme kapasitesi artırılmalı ve uygulanan kota kaldırılmalıdır.

Elâzığ ilimiz ve ülkemiz ekonomisine önemli katkı sağlayan şeker pancarı üreticilerinin sorunlarının araştırılması, bölgede yaşayan insanların ekonomik ve refah düzeylerinin arttırılması için gerekli tedbirlerin alınması amacıyla Anayasa’nın 98’inci ve İç Tüzük’ün 104 ve 105’inci maddeleri gereğince bir Meclis araştırması açılmasını arz ve teklif ederiz.