LÜTFÜ TÜRKKAN

Yüce Meclisimizin Sayın Başkan ve değerli üyelerini saygıyla selamlıyorum.

Türkiye ve Brezilya hükûmetleri arasında, Gelir Üzerinden Alınan Vergilerde Çifte Vergilendirmeyi Önleme ve Vergi Kaçakçılığına Engel Olma Anlaşması ve Eki Protokolün Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair Kanun Tasarısı hakkında MHP Grubu adına görüş belirtmek üzere huzurlarınızda bulunuyorum.

Bu vesileyle, geçtiğimiz pazar günü Van’da hayatını kaybeden yurttaşlarımıza Cenabıallah’tan rahmet diliyorum, geride bıraktıklarına da sabrı cemil niyaz ediyorum.

Biraz evvel, Sayın Bakanın, deprem bölgesindeki çalışmalar hakkında Meclisi bilgilendirmesini dikkatle izledik. Buna karşın, bölgeye giden Grup Başkan Vekilimiz ve milletvekillerinin ve diğer parti temsilcilerinin oradaki aksaklıklara istinaden değerlendirmelerini dinledik.

Sayın Bakanın söylemlerine sonuna kadar katılıyorum. Bu, milletçe beraber yaşadığımız bir acı. Bu acının üzerine siyaset yapmamak, bizim esas nihai hedefimiz olmalı. Gerçekten, bu sıralarda geçmişte depremde çok ciddi acılar yaşamış -ben Kocaeli Milletvekiliyim- hem Adalet ve Kalkınma Partisi sıralarında hem kendi grubumda ciddi acılar yaşamış, çok yakınlarını kaybetmiş arkadaşlarımız var. Onlar bu acıyı gerçekten iyi bilirler. Bu acının üstüne siyaset yapmanın çok doğru olmadığına kesinlikle katılıyorum ama kalkıp on iki sene evvelki depreme atıfta bulunarak Milliyetçi Hareket Partisinin Hükûmetinin o günkü yaptığı uygulamaları konusunda siyasi sataşmada bulunmak -çok özür diliyorum- Sayın Bakan gibi tecrübeli, yaşını başını almış bir büyüğümüze çok yakışık almadı, uygun da olmadı.

Biraz evvel bir arkadaşımızın bizim grubumuzdan kalkıp, yardımları nereye yapacağımız konusundaki Sayın Bakanın söylemlerine karşılık, “Deniz Fenerine de yapalım mı?” sorusunu kalkıp kalitesizlik olarak nitelendirmesi çok maksadı aşan bir ifade olmuştur. Deniz Feneri eğer bugün yardımları kabul eden bir kurumsa Sayın Milletvekili arkadaşımız da bu kuruma yardım yapılıp yapılmayacağı konusunda samimi bir soru yöneltmiştir. Deniz Feneri konusu bu kadar çok rahatsız ediyorsa konu hakkında gereğini yapmak bu Hükûmetin görevi olmalı. Deniz Feneri hakkında sorulan sorulara kızmak, terk etmek, hakaret etmek yerine Deniz Feneri davasıyla ilgili müdahale etmekten vazgeçip gereğini yapmak zorundadır.

Deniz Feneri davasıyla ilgili Sayın Mehmet Metiner’in de bir sıkıntısı olduğunu bilmiyordum, onu da öğrenmiş oldum. İnşallah bir an önce biter.

Efendim, deprem konusunda yapılanların, sivil toplum kuruluşlarının 99 depreminden sonra kendilerini geliştirerek çok ciddi kurtarma çalışmalarına iştirak ettiklerini sevinçle karşıladık. Gerçekten devletin yetersiz kaldığı yerlerde sivil toplum kuruluşları gerçek manada ciddi destekler sağlamışlardır. Kendilerine burada, her kim olursa olsun, hangi cenahtan gelirse gelsin, hangi belediye gönderirse göndersin hepsinden Allah razı olsun diyorum.

Bu konuda Sayın Demirtaş’ın bir ifadesine takıldığımı da belirtmek istiyorum. Batıdan gelen yardımlara teşekkür etmeyi çok anlamlı bulmadım. Zira, ben, bu memleketin Van’ını da, Edirne’sini de aynı görüyorum. Nasıl ki Marmara depreminde doğudan gelen yardımlara ayrıca teşekkür etmenin bir gereği yoksa doğudaki bir depreme batı da yardımcı olacak, kuzey de yardımcı olacak, güney de yardımcı olacak, zira da ölen oradaki vatandaşlarımız bizim akrabalarımız. Sayın Demirtaş’ın kalbi ne kadar acıyorsa hepimizin kalbi o kadar acıyor. Burada, böyle bir ayrımın gereksiz olduğunu düşünüyorum ama ben, bu, acıyla söylenmiş bir ifade, iyi niyetli bir ifade olarak kabul ediyorum.

Depremle ilgili en önemli mesele, bu depremin, 99 depreminde daha az olmasına rağmen çok daha fazla hasar vermesiyle ilgili bir konu. Dikkatinizi çekti mi bilmiyorum. Sebebi de şu: Ahmet Mete Işıkara söylüyor ya “Deprem öldürmez, bina öldürür.”

Biz, bugüne kadar 23 milyar dolar deprem vergisi ödemişiz, tam 23 milyar dolar. Bu 23 milyar dolarla kaç tane binanın, kaç tane kamu binasının onarıldığını, güçlendirildiğini hesap soracak bir makam varsa bize bunun hesabını versin ama 2004 yılında o zamanın Maliye Bakanı Sayın Kemal Unakıtan, kendisine deprem vergilerinin nereye gittiğine dair bir soru sorulduğunda “Biz, IMF’nin taksiti gelmişti, o taksiti ödedik.” diye bir cevap vermiştir. Yani şu anda Van’da enkaz altında kalan vatandaşımızın canıyla biz IMF’nin taksitlerini ödemişiz. 23 milyar dolar çok önemli bir rakam. Bu rakamın nerelere harcandığı konusunda sayın Hükûmetimizden açıklama beklemek vatandaşlarımızın, bizlerin en önemli haklarından birisidir.

TOKİ’yle ilgili birkaç şey söyleyeceğim. TOKİ, o bölgede çok ciddi çalışmalar yapacağına dair sözler ifade etti. Sayın Bakanın da ifadeleri bu yönde. TOKİ sekiz senede 110 bin tane konut yapmış, sosyal konut. Yaptığı çok konut var ama hepsi de çok ciddi, milyon dolarlarla satılan konutlar. 110 bin konut senede 12.500 konut yapar. 81 vilayete bölerseniz her sene 150 konut yapmış, sosyal konut. Yani her ilde 150 tane aileye konut yapmakla sosyal konut problemini çözemeyiz. Lüks konutlar yapmak yerine, rant dağıtan bir kurum yapmak yerine TOKİ’yi sosyal konut yapan bir kurum hâline getirmeyi bu Hükûmetin de vazifesi olarak görüyorum.

Biz, şu anda gelelim konumuza. Türkiye, üçüncü ülkelerle çifte vergilendirmeyi önleme anlaşmaları imzalamaya 1970 yılında başladı. Bugüne dek seksenin üzerinde ülkeyle çifte vergilendirmenin önlenmesi anlaşması imzalamışız. Bunların çok büyük bir bölümü de yürürlüğe girmiş bulunuyor.

Konuya genel çerçeveden yaklaştığımızda bu anlaşmaların iki önemli işlevi bulunmakta. Birincisi uluslararası çifte vergi problemini çözmek, ikincisi ise vergilemeye ilişkin taraf mevzuatlarını birbiriyle uyumlu hâle getirmek suretiyle vergi mükelleflerinin vergi kaçırmasının ya da vergiden kaçmalarının önüne geçmektir.

Vergilemede kural, vergi konusu olan şeyin bir kez vergilendirilmesidir. Aynı matrah üzerinden, aynı dönem içinde ve aynı nitelikli mükerrer vergi alınması vergi adaleti ve eşitliğine aykırıdır. Nitekim çifte vergilendirmeyi önleme anlaşmalarıyla ya gelirin ikamet veya kaynak ülkelerden yalnızca birinde vergilendirilmesi ya da vergilendirme hakkının her iki ülke arasında bölüşülmesi konularında düzenlemeler yapılır.

Böylece Türkiye ile üçüncü ülkeler arasında mevcut ve muhtemel ekonomik ve teknik iş birliği çerçevesinde anlaşmaya taraf devletlerden birine transfer edilen sermaye, teknoloji ve hizmetlerden elde edilen gelir üzerinden alınan vergilerde çifte vergilendirmenin önlenmesi hedeflenir. Ayrıca ekonomik ve ticari ilişkilerden ve iş gücü hareketlerinden doğabilecek faydanın artırılması öngörülür. Burada önemli bir nokta da şudur: Anlaşmalar yürürlüğe girdiğinde kanun kuvveti kazanırlar ve bunlar hakkında Anayasa’ya aykırılık iddiasıyla Anayasa Mahkemesine başvurulamamaktadır. Bu nedenle anlaşmanın her maddesinin ülkemizin ve vatandaşlarımızın menfaatlerini boşluk bırakmayacak ve tereddütlere yer vermeyecek şekilde korumasına azami dikkat göstermek zorundayız.

Bu anlaşmalardan en fazla yararı hangi taraf görüyor? İşin teorik durumu biraz evvel anlattığım gibi. Görüldüğü üzere, bu anlaşmalar elbette gayet gerekli ve faydalıdır. Ayrıca, diğer ülkelerle imzalanan bu anlaşmaların üç aşağı beş yukarı içerikleri de aynıdır. Yani Brezilya ya da (A) ülkesiyle yapılan anlaşma metni, iki ülkeye özgü bazı detaylar dışında pek farklılık göstermez. Ancak konu uygulamaya gelince şu noktalara dikkat etmek ve elbette dokuz yıldır tek başına iktidarda olan AKP Hükûmetine sormak gerekir. Bu anlaşmalardan en fazla yararı hangi taraf görüyor? Anlaşma yapılan ülkelerle yalnız toplam ticaret hacmimiz değil, ihracatımız ne oranda büyüyor? İhracatımızın ithalat kalemleri ve rakamları karşısındaki durumu nedir? Bir diğer deyişle, ülkenin ihraç ettiği mal ve hizmetlerden elde ettiği gelir, ülkenin yurt dışından elde ettiği mal ve hizmetlerle yaptığı ödemelerden az mıdır? Yani cari açık mevcut mudur? Bu anlaşmalar Türkiye'deki yabancı yatırımlarını ve taraf ülkelerdeki Türk yatırımlarını nasıl etkiliyor? AKP İktidarının çizdiği tüm pembe tablolara rağmen, Merkez Bankasının rakamları maalesef Hükûmeti yalanlıyor, cari açık canavarının ülkeyi ahtapot gibi kollarıyla sardığını gösteriyor.

Nasıl mı? Gelin birlikte göz atalım. Cari açık 2011 yılı Ocak-Ağustos döneminde, yani geçen yılın aynı dönemine göre 27 milyar 447 milyon dolar, yani yüzde 102,4 artarak 54 milyar 261 milyon doları bulmuş.

Konuya bir de yabancı gözüyle bakalım isterseniz. 18 Ekim 2011 tarihli Financial Times gazetesi Türkiye'nin büyüme performansının sürdürülebilirliği konusunda uyarıda bulunuyor ve diyor ki: “Türkiye'nin cari açığını ekonomideki en büyük leke olarak tanımlayabiliriz.”

Gazete ayrıca şu görüşlere yer veriyor: “Türkiye'nin borçlarını ödemesi giderek güçleşmektedir. Türk lirası son bir yılda dolar ve euroya karşı yüzde 20’den fazla değer kaybetmiş, düşük faiz oranları ve cari açık gibi unsurların bedeli ödenmiştir. Türkiye ticaret ve özellikle finansman konusunda sanayileşmiş ekonomilere olan bağımlılığı nedeniyle son birkaç yıldır gurur siciline rağmen, tam güvenli bir liman olamamaktadır. Liranın düşüşü enflasyonu körükleyeceği kaygılarını artırmış, kredideki büyümede problem oluşturmuştur.”

IMF’in son Dünya Ekonomik Görünümü Raporu’ndaki bir grafik G20 ülkeleri arasında ve bu ülkelerin ekonomileri arasında en yüksek finansal kriz riskinin Türkiye’de olduğuna işaret etmektedir. Sayın Cumhurbaşkanımızın Meclisi açtığı gün kendisinin ifade ettiği bir konuşma da bunu doğrulamaktadır. İhracatımızın artmasıyla övündüğümüz ülkemizin ihracat yapması için sadece ve sadece 82 dolar ithalat yapması gerekmektedir. Yani Türkiye'nin ihracatı konusunda afaki rakamlara sığınmak yerine, sadece yüzde 18’inin reel ihracat olduğu gerçeğini lütfen kabul edelim.

Bilmiyorum, yerli-yabancı kaynaklarla ortaya konan bu tablo karşısında AKP Hükûmetinin hâlâ söyleyecek bir sözü var mıdır ekonomide?

Yapılan işlerin Türkiye’yi getirdiği nokta ortada. Umuyorum, bundan sonra bu İktidarın son günü olan 2015 seçimlerine kadar daha iyi şeyler yapar.

Brezilya’yla anlaşma 16 Aralık 2010 tarihinde Iguassu’da Türkiye adına Devlet Bakanı Egemen Bağış ve Brezilya Dışişleri Bakanı tarafından imzalanmış. Ancak önceki yasama döneminde Meclis Başkanlığına sunulan anlaşmanın uygun bulunmasına ilişkin kanun tasarısı Haziran 2011 seçimlerine denk olan süreçte sonuçlandırılamadığı için Meclis İç Tüzüğü’nün 77’nci maddesi gereğince hükümsüz sayılmış, 22 Eylül 2011 tarihinde yeniden Meclis Başkanlığına sunularak, esas olarak Dışişleri, tali olarak da Plan ve Bütçe Komisyonlarının görüşlerine başvurulmuş.

Bu tasarıyla Türkiye ile Brezilya arasında sermaye, teknoloji ve hizmet hareketlerinin geliştirilmesi, bu hareketlerin geliştirilmesinde çifte vergilendirme nedeniyle ortaya çıkan sorunların çözümü ve karşılıklı olarak iki ülkede yatırımların artırılmasının amaçlandığı belirtiliyor. Diğer bir deyişle, Brezilyalı yatırımcılar için Türkiye'nin, Türk yatırımcılar için de Brezilya’nın daha cazip hâle gelmesi hedefleniyor.

Ben, size birkaç rakam vermek istiyorum Brezilya’yla ilgili ihracat ve ithalatımızla ilgili. 2005 ve 2009 yılları arasına ait bu rakamlar. 2005 yılında 103 bin dolar ihracat yapmışız Brezilya’ya, 103 milyon dolar, ithalatımız 798 milyon dolar. 2006-2007’de bu çok daha hızlanıyor. 2008’de ihracatımız 318 milyon dolar, ithalatımız 1 milyon 423 bin dolar. 2009’da bu rakam, 388 milyon dolar ihracat, 1 milyar 105 milyon dolar ithalat olarak gerçekleşiyor.

Brezilya konusunda bir konuya daha dikkatinizi çekmek istiyorum: Brezilya, ekilebilir tarım alanları açısından dünyada çok önemli tarım ihracatı yapan ülkeler arasında yer almaktadır. Türkiye’de yağlı tohum ithalatının yaklaşık yüzde 45’i Brezilya’dan ithal edilmektedir. Bu süreç böyle devam ettiği sürece yağlı tohum ithalatındaki Brezilya baskısı Türkiye’de önümüzdeki süreçte, 78’de, bizlerin üniversitede olduğumuz dönemde çektiğimiz yağ sıkıntısını da beraber getirecektir. Hatırlarsınız, 78 yılında Sana yağı almak için bakkal dostlarımız oluşmuştu. Türkiye’nin bu tarım politikasıyla, Brezilya’nın tarımdaki bu hızlı sıçrayışıyla, ithalatını Brezilya’dan yoğunlaştırmasıyla biraz daha yağ kuyruklarına geleceğiz anlamı çıkarmaktayım.

Değerli milletvekilleri, konuşmamın başlangıcında genel olarak ortaya koyduğum tablo ve cari açık hikâyesi görüldüğü üzere Brezilya ile ticari ve ekonomik ilişkilerimiz için de aynen geçerli olmaktadır. Dolayısıyla mesele, Brezilya ile çifte vergilendirmeyi önleme anlaşmasının diğer ülkelerle yapılan anlaşmalara benzer maddeleri üzerinde konuşmak değildir. Temel sorun, bu anlaşmalardan ülkemizin, yatırımcılarımızın fayda elde etmesini sağlamak ve bunun için bu soruların cevabının bulundurulması sebebidir.

Cari açık sorununu çözmek için parasal ve mali tedbirlerin yanı sıra yapısal çözümler üretebiliyor muyuz? Sanayimizin rekabet gücünü artıracak yapısal tedbirlerle ihracat artışının da desteklenmesi için ne gibi önlemler alıyoruz? Yerli ara malı üretimini artırarak ara malı ithalatını azaltacak herhangi bir tedbir alıyor muyuz? Başta enerji olmak üzere girdi maliyetlerimizi düşürerek ihracatta rekabet gücümüzü artıracak tedbirler alıyor musunuz Sayın Bakan?

Sayın Meclis, konuşmamı saygıyla dinlediğiniz için hepinize saygılar sunuyorum.

Sayın Başkan, hürmet ediyorum, sağ olun. (MHP sıralarından alkışlar)